7 دسامبر 2023- در مطالعه ی اخیراً منتشر شده در ژورنال BMC Medicine، محققان ارتباط بین "رژیم غذایی کم التهاب و خطر دیابت نوع 2(T2D)"را بررسی کردند.

پیش زمینه

بیش از 7 درصد از جمعیت جهان در سال 2021 به دیابت مبتلا بودند و این بیماری باعث مرگ 6.7 میلیون نفر در آن سال شد. هم اکنون هیچ درمانی برای دیابت وجود ندارد؛ با این حال، اصلاح سبک زندگی و رژیم غذایی سالم می تواند خطر نسبی دیابت را از 40 تا 70 درصد کاهش دهد.

شواهد حاکی از نقش علّی التهاب سیستمیک درجه پایین با بیماری های مزمن، از جمله دیابت نوع 2 است، و چند مطالعه ارتباط قابل توجهی را بین رژیم‌های غذایی پر التهاب و افزایش خطرT2D ، گزارش کرده‌اند.

با این حال، هیچ مطالعه ای تأثیر رژیم های غذایی ضد التهابی را بر پیشرفت پیش دیابت به دیابت، بررسی نکرده است. دو عامل شیوه زندگی و عوامل ژنتیکی ممکن است به ابتلای افراد بهT2D کمک کنند. با بررسی تعاملات ژن-رژیم غذایی دخیل در ایجادT2D ، می توان افراد مستعد این بیماری را شناسایی کرد.این بررسی همچنین ممکن است به تعیین اینکه آیا توصیه های تغذیه ای شخصی می تواند ازT2D جلوگیری کند یا خیر، کمک کند. علاوه بر این، اینکه آیا پیروی از یک رژیم غذایی کم التهاب می تواند استعداد ژنتیکی برای ابتلا بهT2D را کاهش دهد، ناشناخته باقی مانده است.

در مورد این مطالعه

در مطالعه ی حاضر، محققان ارتباط بین رژیم های غذایی کم التهاب و خطرT2D را بررسی کردند. شرکت کنندگان ازمطالعه ی بیوبانکانگلستان (بریتانیا) بودند و اطلاعات مربوط به سن، جنس، وضعیت اجتماعی-اقتصادی و تحصیلات آنها از طریق پرسشنامه و مصاحبه به دست آمد.

سطح هموگلوبین گلیکوزیله (HbA1c) و پروتئین واکنشیC با حساسیت بالا (hsCRP) در غربالگری اولیه اندازه گیری شد.

محققان با استفاده از پرسشنامهOxford WebQ ، مصرف 24 ساعته ی غذاها و نوشیدنی های افراد شرکت کننده را ارزیابی کردند. افرادی که سطح HbA1c آنها در ابتدای مطالعه بین 5.7٪ و 6.4٪ بود، مبتلا به پیش دیابت و افرادی با سطح HbA1c کمتر از 5.7٪ ، به عنوان افراد دارای قند خون طبیعی یا نرموگلایسمی در نظر گرفته شدند.

محققان یک امتیاز خطر ژنتیکی وزنی (GRS) را برای ارزیابی تأثیر خطر ژنتیکی برT2D محاسبه کردند. بیش از 400 نوع خطر مرتبط با T2D که در مطالعه قبلی بر روی افراد اروپایی شناسایی شده بودند، برای محاسبه ی امتیاز خطر ژنتیکی وزنیاستفاده شد.

شاخص التهابی رژیم غذایی(IDI)  از مجموع وزنی دریافت 18 گروه غذایی پیش التهابی و 16 گروه غذایی ضد التهابی تخمین زده شد. رگرسیون مخاطرات متناسب کاکس، برای محاسبه ی نسبت خطر و فواصل اطمینان 95% مربوط به بروز T2D توسط سهک‌های شاخص التهابی رژیم غذایی(سهک کم، متوسط و بالا)استفاده شد.نمره IDIبالاتر نشان دهنده التهاب زایی بیشتر توسط رژیم غذایی است و سهک پایین IDI نشان دهنده ی رژیم های غذایی کم التهاب است.

اثر تجمعی پس‌زمینه ی ژنتیکی و رژیم غذایی کم‌التهاب بر خطرT2D مورد ارزیابی قرار گرفت و فعل و انفعالات افزایشی و اثر متقابل ضرب پذیر( پس‌زمینه ی ژنتیکی×رژیم غذایی کم‌التهاب) نیز مورد بررسی قرار گرفت.

یافته ها

این مطالعه شامل 142271 فرد غیر دیابتی بود. از این تعداد، 16068 نفر پیش دیابت و 126203 نفر قند خون نرمال داشتند. طی یک پیگیری متوسط 8.4 ساله، 3348 فرد از گروه قند خون نرمال و 2496 فرد از گروه پیش دیابتی به دیابت نوع 2مبتلا شدند.

نمراتIDI بالاتر با افزایش خطرT2D در گروه نرموگلایسمی همراه بود، در حالی که IDI متوسط یا پایین با کاهش این خطر مرتبط بود.

علاوه بر این، رژیم های غذایی با IDI متوسط، شروعT2D را 2.2 سال در مقایسه با رژیم های با IDI بالا به تاخیر انداخت. در گروه پیش دیابت، IDI به صورت وابسته به دوز باT2D مرتبط بود. هر یک واحد انحراف استاندارد (SD) افزایش در IDI با 5 درصد خطر بالاتر ابتلا به دیابت نوع 2، همراه بود.

به طور مداوم، نمرات متوسط و پایین IDI با خطرT2D کمتر همراه بودند و شروعT2D را به ترتیب 0.71 و 1.11 سال به تاخیر انداخت.

علاوه بر این، بروز دیابت نوع 2در میان شرکت کنندگان با خطر ژنتیکی متوسط یا بالا برایT2D نسبت به افراد با خطر ژنتیکی پایین، بیشتر بود.

در میان افراد دارای قند خون طبیعی با خطر ژنتیکی پایین،IDI  پایین یا متوسط به طور قابل توجهی با 74٪ یا 71٪ کاهش خطرT2D در مقایسه با افراد با IDI بالا و خطر ژنتیکی بالا، همراه بود. علاوه بر این، IDI متوسط یا پایین با 34٪ یا 17٪ خطر کمتر ابتلا به T2D در میان افراد دارای خطر ژنتیکی بالا، مرتبط بود.

تعاملات افزایشی و ضربی قابل توجهی بین IDI و GRS برای خطرT2D وجود داشت. در میان افراد پیش دیابتی با خطر ژنتیکی پایین، IDI پایین به طور قابل توجهی با کاهش 51 درصدی خطر T2D در مقایسه با افراد با IDI بالا و خطر ژنتیکی بالا، همراه بود.

با این حال، تجزیه و تحلیل مشترک(joint analysis) بیشتر از اثرات افزایشی و ضرب پذیر بین امتیازIDI و امتیاز خطر ژنتیکی بر خطر دیابت نوع 2 ، ناچیز بود(از نظر آماری معنادار نبود). علاوه بر این، محققان دریافتند کهhsCRP ، 7.1% از ارتباط بین IDI وT2D را میانجیگری می کند.

نتیجه گیری

در مجموع، این یافته‌ها نشان می‌دهند که یک IDI پایین با کاهش خطر T2D به شیوه‌ای وابسته به دوز همراه است. رژیم های غذایی کم التهاب همچنین ممکن است شروعT2D را تا دو سال در میان افراد دارای قند خون نرمال و 1.2 سال در میان افراد مبتلا به پیش دیابت به تاخیر بیاندازند.

علاوه بر این، رژیم های غذایی کم التهاب ممکن است تاثیر خطر عوامل ژنتیکی را بر بروزT2D  کاهش دهند. قابل ذکر است که شرکت کنندگان به اجداد سفیدپوست بریتانیایی تعلق داشتند که ممکن است تعمیم یافته ها را محدود کند. این مطالعه نشان داد که پیروی از رژیم‌های غذایی کم التهاب ممکن است به پیشگیری از T2D کمک کند.

منبع:

https://www.news-medical.net/news/20231207/Associations-between-low-inflammatory-diets-and-diabetes-risk.aspx